Een kennis van Fenneke heeft onlangs de sloppenwijk Kibera bezocht en zij schreef er onderstaand verslag over:
Kibera, een sloppenwijk in Nairobi, Kenia
Kibera is een onafzienbaar groot terrein waar geen verharde wegen zijn, maar paden waar de auto niet kan komen. Veel mensen wonen boven op elkaar in golfplaten hokjes. Er zijn heel veel kinderen. En toch, het is levendig, het ruikt naar hout en eten, er zijn veel kleine handeltjes.
Temidden van die wijk staat een basisschool: Anajali, voor 400 kinderen, 11 daarvan zijn in het programma van Eboo. En wij, mijn zus en ik, mogen met Nicholas mee, de Keniaanse rechterhand van Fenneke.
Wat direct opvalt: nergens ruimte om te spelen. Alles is volgebouwd met golfplaten klaslokalen. De grootste klas heeft 69 leerlingen, meestal met z’n vieren in een bank. Sommigen hebben jas aan, muts op en het is al zo warm. Als we de klassen binnenkomen zien we dat discipline belangrijk is. Ze zijn best verlegen, niet gewend aan bezoek. Ik heb geprobeerd wat contact te maken, maar dat valt niet direct mee. Een liedje brengt dan uitkomst.
De onderwijzer heeft heel weinig hulpmiddelen, meestal wandplaten met leerstof. De kinderen eten op school, vaak de enige maaltijd die ze op een dag krijgen.
We worden uitgenodigd in de kerkzaal/theaterzaal. En dan gaan ze los, niks verlegen. Klas na klas geeft een voorstelling. Ze dansen en zingen luidkeels, voelen zich vrij. Één vrolijke boel. Als je goed luistert heeft iedere klas een eigen boodschap: “Kibera is arm, maar wij kunnen het veranderen”, “als mama nee zegt kan ik niet ja zeggen”, “ Wij gaan de uitdaging van het leven aan”, “vrienden en familie zijn belangrijk”, “sit back, relax and don’t forget your banana smile on your face”.
Er heerst een positieve, energieke sfeer. De leerkrachten moedigen de kinderen aan hun talenten te ontdekken. Elke vrijdagmiddag zijn er eenzelfde soort wedstrijdjes/optredens zoals zij vandaag ons hebben laten zien.
Ik denk dat deze kinderen een zo goed mogelijke start krijgen. Dat zullen ze hard nodig hebben. Alle lof voor de meesters en juffen.
Wij, Marian en zus Nelly Duijndam danken Fenneke en Nicholas voor deze indrukwekkende ervaring.
